Undanfarið hef ég fengið (og þegið) boð í ýmsar tónlistartengdar Facebook grúppur, virðist vera soldið trend um þessar mundir. Þar pósta menn youtube linkum af miklum móð. Að stunda þessar grúppur er soldið eins og að vera í partýi með of mörgum plötusnúðum, flestir eru uppteknari af því að koma sínum eigin plötum að heldur en að hlusta á og/eða ræða tónlistina sem er í gangi hverju sinni (nú eða bara að fá sér snúning). Oft eru lög til að mynda sett á vegginn örar en maður gæti nokkurn tíman náð að hlusta á þau!
Annað merki þessara grúppna er fortíðarþráin, nostalgían, sem oft er ansi sterk. Nostalgían er bundin við mismunandi tímabil, sem þó helst oft í hendur, tímalega séð, við unglingsár þeirra sem grúppuna skipa. Sjálfur er ég alveg svag fyrir fortíðarþrá, en öllu má líka ofgera.
Það er rétt að hafa í huga að það var ekki alltaf allt sjálfkrafa betra þegar maður var yngri, hins vegar var maður yngri þegar maður var yngri… Fáir neita því hversu mikil mótunartími unglingsárin eru og held ég að það eigi við um tónlist eins og allt annað. Tónlist mun sennilega ekki snerta mann aftur á sama hátt og hún gerir þegar maður er fyrst að kynnast henni almennilega, þegar maður fer að sinna músík sem áhugamáli, þegar maður er að móta sér smekk og máta sig við hinar og þessar stefnur. Upplifanir eins og að kaupa sínar fyrstu plötur, fara á sín fyrstu tjútt og ýmislegt annað sem maður gerir í fyrsta (og kannski síðasta) sinn verða heldur aldrei endurteknar né toppaðar.
Í þessu felst þó ekki að sándtrakk þessara ára sé í sjálfu sér eitthvað betra eða verra en tónlist annara tíma. Þegar maður talar um þessa tónlist og ber hana saman við nýrri og eldri tíma er mikilvægt að muna eftir eigin hlutdrægni og minna sjálfan sig á að yfirburðir og sérstæða þessarar tónlistar eru kannski frekar huglægar og einstaklingsbundnar en hlutlægar og almennar.
Sömuleiðis er ekki rétt að afskrifa það sem á eftir eða á undan kom fyrirfram, sérstaklega ef að maður er hættur að hlusta. Hættir þú að hlusta á tónlistarstefnu x af því að þú varst ekki að heyra neitt gott eða ertu ekki að heyra neitt gott úr tónlistarstefnu x af því að þú ert hættur að hlusta?
Getur verið að það sé ennþá verið að gera góða drum & bass músík en þú bara sért ekki að hlusta á hana? Er old school hardcore virkilega fullkomnun raftónlistar eða var það bara sándtrakkið við æsku þína? Hafa mögulega aðrir en MAW gert mjög góða house músík? Er kannski ennþá verið að gera gott hip hop en þú bara hættir að gefa því séns eftir að Wu Tang Forever kom út? Held að margir, undirritaður er þar á meðal, gerðu gott í því að hafa svona spurningar og aðrar líkar þeim í huga í Facebook grúppum sem og annars staðar. Annars er þessi hugleiðing nú bara langur inngangur að youtube mixteipi þessu, hér er tekið á fortíðarþrá og gullaldartímum á ýmsa vegu. Leyfum tónunum að tala sínu máli:.
Abe Duque feat. Blake Baxter – What Happened
Blake Baxter er gamall hundur, í þessu lagi rifjar hann upp gamla tíma og ber þá saman við samtímann. Baxter virðist ekki vera vel við breytingar og þróun tónlistarinnar en þó virðist þetta nú líka vera kaldhæðnisleg gagnrýni á nostalgíu almennt í leiðinni. Glöggir danstónlistaraðdáendur muna kannski eftir dularfullri íslenskri „cover-útgáfu“ af þessu lagi „Hvað gerðist?“ sem var spiluð soldið á klúbbum í fyrra, gaman að því.
.
Cunning Lynguists feat. Masta Ace – Seasons
Rap músík er mikið fyrir að vitna í gullöldina, menn bara eru ekki alltaf sammála um hver gullöldin er. Í þessu lagi stilla Cunning Linguists þróun og sögu hip hop tónlistar upp sem árstíðunum og segja frá sinni upplifun af sögunni yfir takti frá RJD2. Þar teljast 8. og 9. áratugurinn til vors, hlutirnir fara af stað, allt að gerast og við tekur sumarið (gullöldin), 85-95 (give or take?). Eftir það liggur leiðin niður á við, bling, karlremba og rnb taka yfir en að lokum geta þeir félagar þess þó að vor taki við að vetri liðnum. Spurning hvað þeir hafa að segja um hip hop músík í dag (lagið kom út í byrjun síðasta áratugar, 2003 held ég)?
.
Lynx & Kemo – Deez Breaks
Sögustund með Lynx og Kemo, farið yfir þróun hardcore, jungle og drum & bass tónlistarinnar í tónum og tali. Hef gaman af innskotum Lynx en hann laumar sömplum ófáum úr klassíkerum inn í bítið, glettilega vel gert (töluvert betra en klisjukenndur texti Kemo). Þeir félagar hvetja fólk til þess að kynna sér „Deez Breaks“ og tekur dansidans undir það.
.
Fuckpony – Body Movement
Jay Haze tekur hér á sinni fyrstu upplifun af house músík, 909 bassatrommur, 808 snerlar og góð partý. Í dag snýst þetta meira um pólitík að mati Haze, synd og skömm.
.
The Streets – Weak become heroes
Sennilega mitt uppáhalds Streets lag af fyrstu og bestu breiðskífu Mike Skinner. Fjallar kannski meira um stemningu og fíling heldur en tónlist, hveitibrauðsdagarnir með danstónlistinni og e-pillum rifjaðir upp og bornir saman við samtímann.
-Karl Tryggvason | karltryggvason.com
DansiDans.com - Raf- og danstónlist á Íslandi 