Pépé Bradock er einn af mínum uppáhalds. Það hefur ekki farið mikið fyrir honum síðan hann gaf út bombuna Path of Most Resistance fyrir tveimur árum síðan. Sama ár gaf hann út safnplötuna Confiote De Bits. Sú plata inniheldur remix sem hann hefur gert í gegnum tíðina og á henni er meðal annars að finna remixið hans af Mouth eftir Iz & Diz.
Lagið samanstendur af munnhljóðum og kemur nafni líklega þaðan. Að vana gerir Pépé Bradock að sama og allir að bara aðeins betur; hrátt vibe, gott groove og laglína fær mann til syngja með.
Eftir að kreppan skall á hef ég aðeins verslað þrisvar sinnum af Beatport, þó svo að ég skoði mig þar um oft í viku. Í staðinn fyrir að kaupa lögin set ég þau bara í körfuna og bíð með að borga. Svo loksins þegar ég ákveð að kaupa lögin þá fatta ég að flest þeirra eru skuggalega lík, svo ég enda á því að losa mig helminginn af þeim. Hins vegar eru artistar sem mér finnst alltaf hljóma aðeins öðruvísi en allt annað sem er í gangi, þótt þeir séu að gera nákvæmlega það sama er það aðeins öðruvísi, hér koma nokkur sýnishorn:
1. Moodymann – Freaky MF
Kenny Dixon Jr. aka Moodymann hefur verið lengi að og gert margt skemmtilegt. Shades of Jae er í miklu uppáhaldi hjá mér en um daginn var mér bent á lagið Freaky MF sem er hérna fyrir ofan. Lagið er ótrúlega fyndið en líka sexy, sem er geðveikt. Þó að þetta sé semi týpiskt deep house lag þá er þetta einhvern vegin öðruvísi en allt annað, ég held að það sé vegna þess að þetta er unnið í gegnum hardware.
2.Theo Parrish – Solitary Flight
Að búa til houselag sem groovar og er samt fallegt er eitthvað sem fáum virðist takast, þótt margir reyni. Þetta lag er með fallegri house lögum sem ég hef heyrt. Theo Parrish er eins og Moodymann frá Detroit. Hann tekur upp mikið hljóðum sjálfur og gerði hann meðal annars þessa mynd fyrir Adidas. Mæli sérstaklega með þessu viðtali við hann, þegar maður er búinn að horfa á þetta verður maður einfaldlega að fara út að versla plötur.
3.Petre Inspirescu – Sakadat
Það er eitthvað við þessi rúmensku drumroll. Þetta groovar einfaldlega meira en annað sem er að gerast. Leópold er samt á fullu að þróa skandinavísk drumroll sem eru aðeins frábrugðin þessum rúmensku.
4.Ricardo Villalobos – Fizheuer Zieheuer
Percussionið hjá þessum manni er eitthvað öðruvísi, rosalega margir hafa reynt að kópera stílinn hans en flestum tekst það ekki alveg. Fizheuer er orðið semi legendary þar sem það er 57 mínutur að lengd og frekar steikt. ég segi samt án gríns að ég myndi dansa allan tíman ef ég heyrði það í fullri lengd á góðu kvöldi. Djöfull er þetta líka fyndið myndband, þó svo að ég þoli ekki gríndansara.
5.Pépé Bradock – Deep Burnt
Pépé Bradock veit ég svosem ekki mikið um, annað en að hann er frekar nuts, samanber þetta.
DansiDans.com - Raf- og danstónlist á Íslandi 